بررسی سیستم های اعلام و اطفاءحریق آدرس پذیر

سیستم آدرس پذیر Addressable System
این نوع سیستم، به نام سیستم آدرس پذیر(Add. Sys.) ­می­باشد. اصول کشف و تشخیص حریق در سیستم­های آدرس­پذیر، مشابه سیستم­های متعارف است، به جز این­که در این گونه سیستم­ها، هر یک از دتکتورهای اتوماتیک و یا شستی­ها دارای آدرس منحصر به فردی هستند که از طریق آن تابلوی کنترل مرکزی قادر به شناسایی و تعیین هر یک از آن­هاست.
در این نوع سیستم سیم­کشی از پانل به دتکتور با دو رشته سیم ولی به صورت Loop (سیم بندی حلقوی) انجام می پذیرد که از تابلوی کنترل مرکزی آغاز و به همان تابلو ختم می­شود و کلیه­ی تجهیزات به صورت موازی در همین مدار حلقوی جای می­گیرند. هر حلقه می­تواند به تناسب تعداد تجهیزات و سطوح مورد حفاظت، یک یا چند منطقه را پشتیبانی کند. دتکتورهای سیستم آدرس­پذیر دارای ساختار سوئیچ­گونه­ای هستند که برای شناسایی آن­ها توسط تابلوی کنترل مرکزی به کار می­رود. به نظر می­رسد که در سیستم­های آدرس­پذیر موضوع منطقه­بندی چندان حائز اهمیت نباشد، زیرا شناسایی دتکتورها از طریق شناسه­ی اختصاصی آن­ها امکان پذیر است، اما گستردن حلقه­ ی تشخیص بر بستر مناطق مختلف می­تواند به کشف محل وقوع، سرعت بیشتری دهد. بنابراین در این­گونه سیستم­ها نیز اگرچه مناطق در قالب مدار مطرح نیستند، اما با توجه به همان معیارهای تعیین منطقه­ی حریق، به صورت مجازی در نظر گرفته می­شوند. حداکثر مساحت فضاهایی که توسط یک حلقه می ­توانند حفاظت شوند، ده هزار متر مربع است و بر این اساس، یک حلقه حداقل پنج­ منطقه را پوشش می­دهد.
عملکرد سیستم آدرس پذیر
در این سیستم تکنیک Multiplex (تسهیم کننده) اجازه می­دهد هر دتکتور مستقلا اطلاعات را به پانل کنترل ارسال نماید. در هر زمان دتکتورها مشخصات شناسایی آدرس خود را به پانل کنترل ارسال می­نماید و علاوه بر آن از طرف تابلو هم یکسری اطلاعات به دتکتور ارسال می­شود. این نوع کار باعث می­شود که همیشه پانل مراقب باشد که کدام تجهیز خروجی غیر عادی(غیر مشابه) ارسال می­کند. پیغام­های عادی همیشه بر روی صفحه­ی نمایش (LCD) نوشته می­شود. در قسمت پروسسور پانل کنترل، اولین آدرس بر روی دتکتور، شستی، اجزای واسطه یا جدا کننده ارسال می­شود و سپس سیستم منتظر پاسخ می­شود. زمان ارسال و دریافت در اولین مرحله راه­اندازی به عنوان زمان مبنا برای هر تجهیز در نظر گرفته می­شود. سپس پروسسور زمان رفت و برگشت که در ابتدا مساوی هستند و آدرس را ثبت می­نمایند و به عنوان مبنا در نظر می­گیرد. در مراحل بعد این عمل برای تمامی تجهیزات ثبت می­گردد. در عملکرد عادی سیستم همیشه زمان رفت و برگشت با هم مقایسه شده و در صورت تساوی، سلامت مدار را به اطلاع می­رساند. در صورتی­که زمان رفت و برگشت با هم متفاوت باشند دال بر خارج سرویس بودن یک تجهیز یا قطع مدار می­باشد که بلافاصله سیگنال خطا(Fault) ظاهر می­گردد.
توجه شود در صورت عملکرد دتکتور جریان آن به شدت تغییر می­یابد. پس از چک اولین دتکتور سیستم به سراغ دومین تجهیز می­رود و همه­ ی تجهیزات به ترتیب چک می­گردند. در اولین راه­اندازی تمامی تجهیزات در مرحله­ی اول آدرس­دهی و اطلاعاتشان ثبت می­گردد.در گام­ نخست در عرض 30 دقیقه تمامی اطلاعات اولیه ­ی دتکتورها به ثبت می­رسد. کاملا واضح است که در موقع آتش ­سوزی ممکن است تعداد زیادی دتکتور با هم عمل نمایند. در این صورت اطلاعات تمامی دتکتورها جداگانه گرفته می­شود. در صورتی­که تمامی دتکتورها در یک زون، همزمان عمل نمایند مشکلی برای پنل به وجود نمی­آید. پس می­توان دتکتورها را طوری نصب کرد که پشت سر هم و سری نباشند. یعنی به ترتیب بسته نشوند. در این حالت فقط ترتیب شماره­ی آن­ها به هم می­خورد. به­خاطر این تکنیک احتیاج به مرتب چیدن دتکتورها(پشت سر­هم سر­بندی کردن) نمی­باشد پس از نظر اقتصادی به صرفه و نصب راحت­تر به دنبال دارد.(در این سیستم بایستی از تجهیزات آدرس­پذیر Addressable استفاده نمود)
در هر سیستم Add می­توان از یک سری تجهیزات Conv. نیز استفاده کرد.می­توان در هر زون تا 20 دتکتور Conv. را هم استفاده کرد. در صورت بروز آلارم بر روی دتکتورهای Conv. ابتدا این آلارم بر روی Interface رفته و سپس توسط پانل تشخیص داده می­شود. دتکتورهای Conv. در این حالت نیز به صورت شعاعی نصب می­گردند. استفاده از تلفیق تجهیزات Add. و Conv. معمولا در جاهایی استفاده می­شود که سیستم به صورت Conv.(از قدیم) نصب بوده است حال با Up Grade کردن سیستم می­توان از قسمتی از این تجهیزات با استفاده از Interface کمک گرفت.
در این صورت نیاز به سیم کشی جدید در این قسمت­ها نمی ­باشد. استفاده از ایزولاتور مربوط به اتصال کوتاه بین مرز مشترک زون­ها اجباری می­ باشد
نکته: توجه شود که در سیستم­های آدرس­پذیر نیز همچون سیستم­های متعارف باید حداقل دو مدار آژیر در نظر گرفته شود.
مزایای loop
اگر در یک طرف دتکتور حالت اتصال کوتاه یا اتصال باز پیش آید بوسیله­ ی ایزولاتور محل اتصال برطرف و مابقی مدار از طرف دیگر با پانل ارتباط برقرار کرده و به کار خود ادامه می­دهند. در عمل تمامی اجزای متصل به سیستم آدرس پذیر (Addressable system) خود آدرس پذیر هستند. دتکتورهای قابل آدرس­دهی با دتکتورهای Conv. تفاوتی ندارد ولی پایه­ی آن­ها دچار تغییراتی می­باشد. مثلا در پایه یک Dil(dip) سوئیچ نصب شده که آدرس مشخص و منحصر به فرد را می­سازد و این آدرس، برای سیستم قابل شناسایی می­باشد. در نوع دیگر آدرس­ دهی از دو کلید گردان 0-9 یکی دهگان و یکی یکان را مشخص می­کند. مثلا 9 و 11 و 98 و تا 99 دتکتور را می­توان آدرس­دهی کرد.(آدرس 0-0 قابل استفاده نمی­باشد).
تکنیک جدید تنظیم و آدرس­دهی پایه­ ی دتکتورهای آدرس­پذیر(Add) به وسیله­ی Dil سوئیچ یک تکنیک خوب و ساده می­باشد. در این تکنیک اطلاعات ( Soft-Addressable) و برنامه­ی هر دتکتور به صورت اتوماتیک به تناسب شماره به پانل فرستاده می­شود.
مشکل این سیستم این است که در صورتیکه یک تجهیز (دتکتور یا شستی) به مدار اضافه گردد و بخواهیم آدرس­ها پشت سر هم و مرتب باشند بایستی تمامی آدرس­ها عوض شوند. مثلا اگر یک دتکتور بین دتکتورهای 5 و 6 اضافه گردد، بایستی آدرس­دهی از شماره­ی 6 به بعد عوض شود. بنابراین آدرس تمامی تجهیزات بعد از دتکتور اضافه شده، یکی اضافه­تر می­شود تا توسعه­ی کوچکی در سیستم به وجود آید، یعنی آدرس نوشته شده در بیس تمامی دتکتورها بایستی تعویض گردد.

ثبت نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

To top